Ο Αλέξανδρος Ραγκαβής έγραψε,
«Ἑλλάς γῆ τῶν ὀνείρων μου, γῆ δόξης, γῆ δακρύων»
Κανένα άλλο έθνος στην Ευρώπη υπέστη τόσες θυσίες υπέρ της Ελευθερίας χύνοντας τόσο αίμα.
Διακόσια χρόνια συμπληρώνονται αφότου εξερράγη το Ηφαίστειο της Ελευθερίας.
Για την εξέγερση των Ελλήνων ο ιστορικός της Ελληνικής Επανάστασης έγραψε «Ἦτο ἀγών κατ’ ἐξοχήν τίμιος καὶ ἱερός. Ἐτίμησε δ’ ὑπέρ πάντα ἄλλου τήν ἀνθρωπίνην φύσιν, καὶ το σάλπισμα τοιούτου πολέμου εἶναι χερουβικός ὕμνος εἰς τον Ὕψιστον»
Η σύμπτωση την ίδια μέρα της Εθνικής μας εξόρμησης και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου δεν ήταν τυχαία.
Το λαϊκό αίσθημα συνέδεε το Έθνος και την Ελευθερία, με τη θρησκεία και το Σταυρό.
Το γεγονός ότι επέζησε ο ελληνισμός οφείλεται και στην ορθοδοξία.
Το «Ελευθερία ή Θάνατος» έφερε την υπογραφή του Αρχαγγέλου της 25ης Μαρτίου, μεταφερμένη από τα επουράνια αρχεία.
Μια υπογραφή σφραγισμένη και απρόσβλητη όχι μόνο από των ανθρώπων την απόφαση, αλλά κι από Της Παναγίας την ευδοκία.
Στην Αειπάρθενο, Υπέρμαχο Στρατηγό είχαν εναποθέσει οι Έλληνες την Ελπίδα της Αναστάσεώς των.
Η 25η Μαρτίου συμβολίζει έκτοτε τον υπερούσιο συνταυτισμό της θρησκείας και του Έθνους, του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου έγινε το εγερτήριο σάλπισμα των σκλαβωμένων Ελλήνων, έγινε ο Ευαγγελισμός της Ελληνικής Απελευθέρωσης.
Έγινε η γενέθλια ημέρα της πολιτικής μας Ελευθερίας και της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας.
Έτσι ανέτειλε «αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος» και εξέφρασεν ο Ελληνισμός, ύστερα από μακρόχρονη και πολυώδυνη κυοφορία την Ελευθερία του.
Η ηφαιστειακή έκρηξη των Ελλήνων μετουσίωσε σε ανελέητο τιμωρό ξίφος τις βαριές αλυσίδες της δουλείας για να εκπηδήσει έτσι η Ελλάδα από τους κόλπους της ιστορίας και να γίνει από «Δεσμώτις» «Λυομένη» και πάλι «Πυροφόρος».
Λίλα Παπαδημητρίου
Πρόεδρος του Ν.Π.Δ.Δ. Πολιτισμού και Αθλητισμού «Δημήτριος Βικέλας» του Δήμου Κηφισιάς
Εικόνα από το Επετειακό Λεύκωμα «200 Χρόνια Εθνικής Παλιγγενεσίας – Χαράγματα Μνήμης 1821» του Ν.Π.Δ.Δ. Πολιτισμού & Αθλητισμού «Δημήτριος Βικέλας» του Δήμου Κηφισιάς.
