Η Εκάλη ήταν αρχαίος Δήμος της Αττικής, που ανήκε στην Λεοντίδα φυλή και οι κάτοικοι του ονομάζονταν Εκάλιοι. Κατά την παράδοση, το τοπωνύμιο συνδέεται με μια ηλικιωμένη γυναίκα που περιέθαλψε τον Θησέα όταν αυτός χρειάστηκε βοήθεια στην προσπάθειά του να  προστατέψει την περιοχή, από τα δεινά που προκαλούσε ένας τρομερός ταύρος. Προς τιμή της, ονόμασε τον Δήμο Εκάλη.

Η Σύγχρονη Εκάλη γεννήθηκε το 1924 ως ένας πρότυπος εξοχικός οικισμός. Εμπνευστής και δημιουργός αυτού του προαστίου που συνδύαζε την ρομαντική φύση και την προαστιακή αρχιτεκτονική, ήταν ο Σπήλιος Αγαπητός, Πολιτικός Μηχανικός και φυσιολάτρης. Η Εκάλη άρχισε σταδιακά να αναπτύσσεται και να απλώνεται γύρω από μικρές πλατείες στις οποίες κατέληγαν ακτινωτά φιλήσυχοι δρόμοι που έφεραν ονόματα θεοτήτων, λουλουδιών και βουνών.     

Σήμερα, η Δημοτική Κοινότητα Εκάλης καταλαμβάνει έκταση 4.400 στρεμμάτων, στα οποία περιλαμβάνονται τόσο οικιστικές όσο και δασικές εκτάσεις. Επιπλέον, σχεδόν όλοι οι οδικοί άξονες καταλήγουν σε κόμβους πρασίνου, ενώ ποικίλα ρέματα κατεβαίνουν από το βουνό της Πεντέλης. Στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της περιοχής συγκαταλέγεται η υψηλών προδιαγραφών αρχιτεκτονική, ο χαμηλός συντελεστής δόμησης, το μεγάλο ποσοστό ιδιωτικού αλλά και δημοτικού πρασίνου, αλλά και το εξαίρετο ρυμοτομικό σχέδιο που συνίσταται σε ένα μίγμα από κυκλικές και ευθείες οδούς που διακόπτονται από κόμβους και πλατείες. Το οικιστικό κέντρο εκτείνεται γύρω από τις Πλατείες Κέννεντυ και Βασιλέως Παύλου, αμφίπλευρα της Λεωφόρου Θησέως. Χαρακτηρίζεται ως περιοχή αμιγούς κατοικίας και απαγορεύεται οποιαδήποτε εμπορική δραστηριότητα εντός του οικιστικού ιστού, κάτι το οποίο οι κάτοικοι της επιθυμούν και έχουν καταφέρει να διαφυλάξουν με κάθε τρόπο.